Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie

www.bankowcywarszawa.pl

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

3 grudzień 2018 r.

3 spotkanie – Dary Ducha Świętego - Mądrość

„Wszyscy ci, których prowadzi

Duch Boży, są synami bożymi."

Siedem darów Ducha Świętego

Dzięki Duchowi Świętemu jesteśmy zdolni uznać Jezusa za naszego Pana i Zbawiciela oraz zwracać się
do Boga słowami: "Abba, Ojcze!". To dzięki Duchowi Świętemu stajemy się dziećmi Bożymi. Jeśli będziemy postępować według Jego natchnień, będziemy czynić postępy na drodze do świętości i już tu, na ziemi, będziemy uczestniczyć w życiu Boga i budować Jego Królestwo. Dzięki darom Ducha Świętego możemy wzrastać duchowo i stawać się dobrymi chrześcijanami.

Duch Święty obdarza nas nadprzyrodzonymi trwałymi dyspozycjami, które uzdalniają nas do podążania
za Jego natchnieniami. Pierwsze cztery dary Ducha Świętego odnoszą się do rozumu, a pozostałe trzy
- do woli:

1. dar mądrości - pozwala nam poznać i umiłować Prawdę Bożą;
2. dar rozumu - pozwala nam przyjąć prawdy wiary;
3. dar umiejętności - pomaga nam dostrzec dzieło Boże w rzeczach stworzonych i wydać sprawiedliwy osąd o rzeczach doczesnych;
4. dar rady - potrzebujemy go, by sprostać wyzwaniom, jakie niesie ze sobą codzienność, oraz by w trudnych chwilach dokonywać wyborów zgodnych z wolą Bożą;
5. dar męstwa - daje nam siłę do przezwyciężania pokus, umacnia nas w cierpieniach oraz wspomaga w wytrwaniu w dobrym i w przeciwstawianiu się złu;
6. dar pobożności - pomaga nam dostrzec w Bogu dobrego i kochającego Ojca, a w bliźnich - braci;
7. dar bojaźni Bożej - napełnia nas odrazą do grzechu, który jest zniewagą majestatu Boga.

Dwanaście owoców Ducha Świętego

Jeżeli żyjemy według Ducha, zgodnie z nauką Ewangelii, On kształtuje w nas doskonałości, które nazwane są owocami Ducha Świętego.

Tradycja Kościoła wymienia ich dwanaście:

1. miłość,
2. wesele,
3. pokój,
4. cierpliwość,
5. uprzejmość,
6. dobroć,
7. wspaniałomyślność,
8. łaskawość,
9. wierność,
10. skromność,
11. wstrzemięźliwość oraz
12. czystość.

Pierwszym i najważniejszym owocem Ducha Świętego jest miłość

Po co nam dary Ducha Świętego?

Gdyby zapytać po co naprawdę potrzebne są nam dary Ducha Świętego? To pierwsze, co się nasuwa to, dary Ducha Świętego aktualizują w nas wiarę, nadzieję i miłość w sposób bardzo konkretny, zależnie od okoliczności, jakie niesie życie. Są boskie nie tylko przez swe pochodzenie, ale także przez sposób, w jaki wewnątrz nas działają. W każdej konkretnej sytuacji nasza wiara, nadzieja
i miłość nie ujawniają się już z trudem i niepewnie, ale w pełnym blasku Ducha Świętego
z przekonaniem i odwagą. Dary Ducha Świętego pomagają nam przezwyciężyć nasze słabości. Dostarczają nam nadprzyrodzonego światła, potrzebnego, by rozeznawać, rozumieć, chcieć, działać i kochać według woli Bożej.

Przyjęcie w naszym życiu duchowym jednego daru pociąga za sobą wzrost innych. Prośmy, by Duch Święty przyszedł, by zstępował na nas, bo istotą naszego życia duchowego, to jest życie w Duchu Świętym. Życie w którym zaczynam chodzić drogami Ducha, to życie w którym pozwalam, by Duch mnie zmieniał.

Dar Mądrości

Na kartach Pisma Świętego nazywany jest darem więcej wartym niż najdrogocenniejsze perły (por. Prz 8,11), cenniejszym niż trony i bogactwa (por. Mdr 7,8-14). Był nim obdarzony Salomon, dzięki czemu mógł rozróżniać dobro od zła wydając sprawiedliwe wyroki (por. 1 Krl 3,9.16-28). Także Józef napełniony Bożym Duchem dzięki mądrości pochodzącej od Boga potrafił wyjaśniać sny, dobrze radzić i przekonywująco przemawiać (por Rdz 40- 41,43).

Czym jest ów dar? Co takiego dzieje się w sercu człowieka pod jego wpływem? Przede wszystkim dar mądrości pozwala człowiekowi widzieć ludzi, rzeczy, otaczający świat takim, jakim widzi go Bóg. Naturalnym staje się też dla niego, by każde swoje działanie odnosić do Boga i szukać takich środków
w dążeniu do zamierzonego celu, by to Bóg i Jego chwała mogły się objawić. To jest właśnie mądrość. Czasami postrzegamy rzeczy według naszego upodobania, czy sytuacji naszego serca, z miłością lub nienawiścią - to nie jest postrzeganie rzeczywistości oczyma Boga. Mądrość to dzieło Ducha Świętego w nas, abyśmy postrzegali wszystkie rzeczy oczyma Boga. Mądrość rodzi się zatem z bezpośredniej relacji z Bogiem, relacji dzieci z Ojcem. Kiedy mamy tę relację, to Duch Święty obdarza nas darem mądrości. Kiedy jesteśmy zjednoczeni z Panem, to Duch Święty jakby przekształca nasze serce i pozwala mu dostrzec całą swoją miłość i upodobanie. Mądrość jest sztuką miłowania, która sprawia, że możemy „skosztować i zobaczyć, jak dobry jest Pan”, i pozwala nam „rozsądzać wszystko” w świetle realiów zamierzonych przez Boga, by uczynić nas prawdziwie wolnymi.

Dobry dobór środków do celu

Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. Dar mądrości jest jakby trwaniem przy Sercu Boga i patrzeniem w tym samym kierunku. Choć dotyczy on władzy rozumu, to jednak bardziej jest związany z miłością niż z samym rozumem ludzkim. Dla człowieka pozostającego pod działaniem daru mądrości Bóg, którego on kocha, jest najważniejszy. Wielką radość sprawia mu chociażby adoracja Najświętszego Sakramentu czy rozmyślanie o sprawach Bożych. Pragnie on przebywać z Bogiem
i nasycać się Jego obecnością. Nie oznacza to tylko „zamykania się w kościele”, ale przez dar mądrości potrafi odnajdować ślady Boga w otaczającym go świecie. Dar ten pozwala człowiekowi dobierać najlepsze metody
i środki dla zrealizowania określonego celu. Zawsze to działanie jest zgodne z Bożym Prawem.

Jak działa Bóg

Duch Święty czyni więc chrześcijanina "mądrym". Nie oznacza to jednak, aby miał on odpowiedź na wszystko, że wszystko wie, ale w tym sensie, że "wie o Bogu", wie jak działa Bóg, wie kiedy dana rzecz jest od Boga, a kiedy nie jest od Boga, zna tę mądrość, jaką Bóg napełnia nasze serca. Serce człowieka ma smak
i zapach Boga. Jakże to ważne, aby w naszych wspólnotach byli tacy chrześcijanie! Wszystko w nich mówi
o Bogu i staje się pięknym i żywym znakiem Jego obecności i Jego miłości. Jest to coś, czego nie możemy zorganizować na prędce, nie możemy wytworzyć sami własnymi siłami: jest to dar, jakim obdarowuje Bóg tych, którzy stają się posłuszni Jego Duchowi.

Mądrość i głupota

Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje… Przeciwieństwem mądrości jest głupota, która jest brakiem smaku w sprawach Bożych. Mówi głupi w sercu swoim „Nie ma Boga” pisze psalmista (Ps 14,1). Człowiek, który odrzuca współpracę z darem mądrości nie liczy się z Bogiem, żyje tak, jakby Boga nie było. Zawęża swoje patrzenie na świat tylko do doczesności. A o mądrość trzeba zabiegać, trzeba ją pielęgnować, trzeba współpracować z Dawcą. Pierwszą rzeczą jest budowanie i troszczenie się o relację z Bogiem i tymi, w których widać Bożą mądrość. W myśl przysłowia: Kto z mądrym przestaje – nabywa mądrości (Prz 13,20). Trzeba też trwać na modlitwie idąc za radą św. Jakuba:   Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma. Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! (Jk 1,5-6a).

Czego nie można się nauczyć?

Mamy w sobie, w naszym sercu Ducha Świętego. Możemy Go słuchać, albo nie. Jeśli słuchamy Ducha Świętego, to uczy On nas drogi mądrości, obdarowuje nas mądrością, pozwalającą nam postrzegać rzeczywistość oczyma Boga, słyszeć uszami Boga, miłować sercem Boga, osądzać rzeczy Bożym osądem.
To właśnie jest mądrość, jaką nas obdarza Duch Święty, a my wszyscy możemy ją posiadać. Trzeba tylko
o nią prosić Ducha Świętego. Niech przyjdzie on do naszych domów, dla nas wszystkich! Tego nie można się nauczyć: jest to dar Ducha Świętego. Dlatego musimy prosić Pana, aby dał nam Ducha Świętego i dał nam dar mądrości, mądrość Boga. Aby nas nauczył patrzeć oczyma Boga, odczuwać sercem Boga, mówić słowami Boga. W ten sposób, z tą mądrością idziemy do przodu, budujemy rodzinę, wspólnotę, budujemy Kościół
i wszyscy się uświęcamy. Prośmy dziś o łaskę mądrości. Prośmy za przyczyną Maryi, Stolicy Mądrości, tego daru - aby nam wyprosiła tę łaskę.

Duch Święty rozlany w nas czyni to, co woda: obmywa, ochładza, odnawia, nawadnia. Oczyszcza nas z brudu i uśmierza płomienie naszej pożądliwości; odnawia nas pokarmem Boskiego Słowa oraz Sakramentem ołtarza; wlewa w nas duchowe pocieszenie. (Św. Albert)

Dusza, która ma Ducha Świętego, rozsmakowuje się w modlitwie tak,
że znajduje czas na nią zawsze zbyt krótki - nigdy nie traci świętej obecności Boga. (Św. Proboszcz z Ars)

Duch Święty jest tym, który porusza Kościół, jest tym, który działa w Kościele,
w naszych sercach, jest tym, który czyni każdego chrześcijanina wyjątkową osobą, ale z tych różnych ludzi czyni jedność. Jest tym, który pobudza, by iść naprzód, otwiera drzwi na oścież i posyła, aby dawać świadectwo o Jezusie.
(papież Franciszek).

Przez chrzest stałeś się przybytkiem Ducha Świętego,
nie wypędzaj Go więc z twego serca przez niegodne życie,
nie oddawaj się ponownie w niewolę szatana, bo twoją ceną jest Krew Chrystusa. (Leon I Wielki)

Powinniśmy modlić się do Ducha Świętego i Go upraszać,
gdyż wszyscy potrzebujemy w najwyższym stopniu Jego pomocy i obrony.
Jesteśmy ubodzy, słabi, obciążeni troskami, skłonni do złego,
dlatego zwracajmy się do Tego,
który jest niewyczerpanym źródłem mocy, pociechy i łaski.(Leon XIII).

Czasy, w których żyjemy, zbliżają wielu ludzi do Ducha Świętego
przez powrót do modlitwy. (św. Jan Paweł II)

Owo tchnienie życia Bożego, Duch Święty,
daje o sobie znać — w swej najprostszej i najpowszechniejszej zarazem postaci
— w modlitwie. (św. Jan Paweł II)

Duch Święty, który się rozczula nad naszą słabością, nawiedza nas nawet wówczas, gdy nie jesteśmy czyści. A kiedy natrafia na umysł wypełniony miłością do prawdy – która go przywołuje – zstępuje nań niszcząc zupełnie hordę napastliwych myśli i wyobrażeń, pobudzając człowieka do rozmiłowania w modlitwie duchowej. (św. Ewagriusz z Pontu)

Duch Święty uświęca człowieka poprzez: wszelkie porywy, poruszenia, upomnienia
i wyrzuty wewnętrzne, światła i olśnienia, których Bóg dokonuje w nas, darząc nasze serce błogosławieństwami, troską i ojcowską miłością, aby nas przebudzić, poruszyć i pociągnąć do świętych cnót, umiłowania nieba, dobrych postanowień; słowem do tego wszystkiego,
co prowadzi do życia wiecznego. (św. Franciszek Salezy)

Duch Święty to przedziwne tchnienie życia. To jakby wiatr usłużnie przynoszący wilgoć na pustynię. (sł. Boży kard. Stefan Wyszyński)

Schnące drzewo, gdy otrzyma wodę, wypuszcza pędy.
Tak samo grzesznik przyniesie owoce sprawiedliwości,
gdy przez pokutę stanie się godny daru Ducha Świętego.

(Św. Cyryl Jerozolimski.)

Kto napełniony jest Duchem Świętym, ten przemawia różnymi językami.
Różne języki to różne sposoby świadczenia o Chrystusie.
Przemawiamy nimi wtedy, gdy inni widzą je w nas.
Mowa jest skuteczna wtedy, kiedy przemawiają czyny.
(Św. Antoni z Padwy)

Duch Święty rozlany w nas czyni to, co woda, obmywa, ochładza, odnawia i nawadnia. Oczyszcza nas z brudu i uśmierza płomień naszej pożądliwości.
Odnawia nas pokarmem Boskiego Słowa oraz Sakramentem Ołtarza.
Wlewa w nas duchowe pocieszenie.
(Św. Albert Wielki)

Jeśli jesteśmy w komunii z Duchem Świętym, to On daje nam powrócić do raju, otwiera nam bramy nieba i czyni nas przybranymi dziećmi Bożymi.
Dzięki Niemu możemy z ufnością nazywać Boga naszym Ojcem.
On daje nam uczestnictwo w łasce Chrystusa i sprawia, że stajemy się synami światłości. Duch Święty jest również zadatkiem przyszłej chwały.
(Św. Bazyli Wielki)

Duch Święty, który mieszka w wierzących oraz napełnia Kościół
i kieruje nim, sprawia ową cudowną komunię wiernych
i tak głęboko jednoczy wszystkich w Chrystusie, że jest zasadą jedności Kościoła.
Ten Duch dokonuje podziału łask i posług,
wzbogacając Kościół Jezusa Chrystusa różnymi darami.

(Sobór Watykański II)

Duchu Przenajświętszy,

racz mi udzielić daru mądrości,
abym zawsze umiejętnie odróżniał dobro od zła
i nigdy dóbr tego świata
nie przedkładał nad dobro wieczne;

daj mi dar rozumu,
abym poznał prawdy objawione,
na ile jest to możliwe dla człowieka;

daj mi dar umiejętności,
abym wszystko odnosił do Boga,
a gardził marnościami tego świata;

daj mi dar rady,
abym ostrożnie postępował
wśród niebezpieczeństw życia doczesnego
i spełniał wolę Bożą;

daj mi dar męstwa,
abym przezwyciężał pokusy nieprzyjaciela
i znosił prześladowania,
na które mógłbym być wystawiony;

daj mi dar pobożności,
abym się rozmiłował w rozmyślaniu,
w modlitwie i w tym wszystkim,
co się odnosi do służby Bożej;

daj mi dar bojaźni Bożej,
abym bał się Ciebie obrazić
jedynie dla miłości Twojej.

Do tych wszystkich darów,
o Duchu Święty,
dodaj mi dar pokuty,
abym grzechy swoje opłakiwał,

i dar umartwienia,
abym zadośćuczynił Boskiej sprawiedliwości.

Napełnij, Duchu Święty, serce moje
Boską miłością i łaską wytrwania,
abym żył po chrześcijańsku
i umarł śmiercią świątobliwą.
Amen.

Duchu Święty, Boże,
Miłości Przedwieczna Ojca i Syna,

racz zesłać mi owoc miłości,
abym Cię godnie ukochał,

i owoc radości,
abym się pociechą świętą napełnił;

owoc pokoju
dla zupełnego mej duszy ukojenia

i owoc cierpliwości
dla cierpliwego znoszenia wszelkich doświadczeń.

Udziel mi owocu gorliwości
w pracy i w służbie Bożej

i owocu dobroci,
abym był miły dla wszystkich;

owocu mądrości,
abym umiał unikać grzechów,

i owocu łagodności,
abym pokornie wszystko od bliźnich znosił.

Ześlij mi owoc wiary,
abym wierzył mocno słowu Boga,

i owoc skromności,
abym się przykładnie we wszystkim zachowywał,

oraz owoce wstrzemięźliwości i czystości,
aby zachowały ciało moje w świętości,
jaka się Twemu przybytkowi należy.

Spraw, abym zachowawszy serce czyste na ziemi,
mógł oglądać Cię w niebie
i cieszyć się z Tobą na wieki.
Amen.