Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie

www.bankowcywarszawa.pl

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

4 marzec 2019 r.

6 spotkanie – Dary Ducha Świętego – Rady, Męstwa

Witraż nad ołtarzem głównym w Bazylice
św. Piotra w Rzymie przedstawia gołębicę - symbol Ducha Świętego

Duch Święty, tak jak wiatr, jest niewidoczny, nie można go zamknąć
żadnym pomieszczeniu ani zmierzyć,
a jednak działa

Dar Rady

Czego oczekuje od nas Bóg…

Dar ten chroni przed uznawaniem własnych myśli za myśli Boga, a uzdalnia nas do jasnego i bezbłędnego rozeznania, czego Bóg od nas oczekuje. Podejmowanie decyzji to nasz chleb powszedni. Całe życie ludzkie jest utkane z inicjatyw, wyborów, zobowiązań. Podjęcie decyzji stanowi akt naszej wolności, znak naszego człowieczeństwa i naszej tożsamości. Jednak nikt nie może zadecydować za drugiego, nawet sam Bóg. Zna owo najtajniejsze imię każdego, a zarazem pozwala, żebyśmy sami kształtowali własną historię. Każdemu daje możliwość realizacji przedsięwzięć podejmowanych na drodze osobistego powołania.

Dar rady chroni przed rozczarowaniem

Z pomocą daru rady możemy rozpoznać drogę autentycznego ludzkiego szczęścia, którą inni chcą przed nami ukryć. Warto sobie tu przypomnieć słowa św. Pawła: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, ale odkrywajcie, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co miłe Bogu i co doskonałe”(RZ 12,2). A także inne jego słowa: „Ducha nie gaście, wszystko badajcie, a co szlachetne, zachowujcie” (1Tes 5, 19-21). No właśnie „badajcie”: w obliczu różnych rad ze strony ludzi jest z nami jeszcze Duch Święty, najlepszy doradca. On ewangelizuje nasze wybory. Dar rady zajmuje miejsce naszych wątpliwości. Na konkretnym etapie życia, w konkretnych okolicznościach, pomaga nam rozeznać, co mamy czynić, by odpowiedzieć na nasze osobiste powołanie i pozostać mu wiernym. Podsuwa nam słowa, które powinniśmy wypowiedzieć i sprawia, że mówimy je w odpowiednim momencie. Dar rady oświeca najdrobniejsze wydarzenia codzienności światłem samego Ducha Świętego. Daje natchnienie do podjęcia decyzji, niezbędnych, by ustrzec się błędu i grzechu. Dar rady nie tylko daje nam poznać, jaka jest wola Boża co do konkretnej sytuacji, ale także pozwala dogłębnie zrozumieć, że odmowa zgody na tę wolę rodzi ryzyko końcowego rozczarowania.

 
       


Co jednak, kiedy wszystko idzie źle?

Gdy pojawiają się przytłaczające nas okoliczności, otoczenie staje się trudne, przychodzą wielkie cierpienia, bądź rodzi się wewnętrzny bunt – co wtedy robić? Jak postąpić? Także wtedy, a nawet przede wszystkim w takich momentach, Duch Święty pozostaje źródłem światła. Gdy czujemy, że zalewają nas fale i zastanawiamy się, kiedy będziemy mogli wypłynąć na powierzchnię, Duch Święty pozwala nam zachować wewnętrzną radość i sprawia, że nasze życie zawsze przynosi owoce. Owe momenty przygnębienia, nasze chwile wędrówki przez pustynię, mogą dzięki Duchowi Świętemu stać się momentami oczyszczenia, w których dopuszczamy do siebie Boskie światło i pozwalamy się dotknąć Bożej mocy. Antidotum na wszelkie wątpliwości nie stanowi nasza ludzka logika an krótkowzroczne kalkulacje, lecz dar rady.

Nie wystarczy nie pomylić się, trzeba iść naprzód

W życiu codziennym może się wydawać, że dar rady nie daje nam żadnych szczegółowych wskazań. W takim wypadku odwołujemy się do nauczania Kościoła oraz do jego przykazań. Bóg nie ma potrzeby przypominać nam o czymś, co nasz rozum jest w stanie sam pojąć w dziedzinie dobra: że należy kochać bliźniego, szanować innych, codzienna modlitwa… oto, co należy zacząć realizować w praktyce. Jeśli będziemy tak postępować, możemy być pewni nie tylko tego, że się nie pomylimy, ale że będziemy postępować naprzód.

Człowiek nie może radzić się samego siebie

W życiu duchowym nikt nie jest sędzią we własnej sprawie. Św. Bonawentura mówił: „Człowiek nie może radzić się samego siebie, musi zasięgnąć rady kogoś innego”. Zawsze będziemy potrzebowali wskazówek w naszym życiu. Stąd dobre i wskazane korzystać z pomocy duchowego kierownika. Podobnie jak w przypadku planowania wyprawy w góry ważne jest posiadanie odpowiedniego ekwipunku, tak też istotne jest, abyśmy mieli dobrego przewodnika. Pokorne słuchanie jego rad to najlepszy sposób przylgnięcia do tego, co dla nas najkorzystniejsze w wymiarze duchowym.

Prośmy więc Ducha Świętego, by udzielał nam daru rady, abyśmy podczas wędrówki po tej ziemi rozeznawali, co jest dobre i aby wszystkie nasze czyny znajdowały w Nim swoje światło.

Dar Męstwa

Poprzez dar męstwa Duch Święty dostarcza ochrzczonemu środków niezbędnych, by doprowadzić do końca rzeczy konieczne do zbawienia. Dar męstwa jest związany z naszą wolą. Możemy powiedzieć, że dar męstwa jest jak „anioł”, który pomaga nam się skonfrontować z realiami wydarzeń bez porzucania stanu harmonii z Ojcem.

Męstwo daruje pokój w czasie walki

Nie wszystkie sytuacje, z jakimi musimy zmagać się w życiu są dramatyczne, jednak w każdym przypadku dar męstwa pozwala nam reagować na rozmaite doświadczenia ze spokojem Chrystusa. Pomaga stawić czoła trudnościom i przeciwnościom zachowując tę milczącą cierpliwość, która strzeże wewnętrznego pokoju. Dar męstwa nie stanowi rezultatu pomnożonych ludzkich wysiłków. Dar męstwa uczy używania wolności, realizacji możliwości, jakie posiadamy. Jak się pogodzić z realnością zła? Jak przezwyciężać lęki, przeciwności, krytykę? Takie właśnie sytuacje naznaczają całą egzystencję człowieka. Jezus również ich doświadczał. Dzięki mocy swego Ducha pomaga nam przezwyciężać trudne momenty i kontynuować wysiłki podjęte, by wytrwać w postawie daru z siebie i komunii z Ojcem. Przyjęcie cnoty męstwa wymaga uznania, że jest się słabym.


Człowiek mężny uczy się panować nad sobą i cierpliwie walczyć z popędami oraz skłonnością do ucieczki. Cnota męstwa jest źródłem spokoju, odwagi i cierpliwości w obliczu burzliwych wydarzeń, jakie niesie życie.

Męstwo aż po męczeństwo

Duch Święty jest źródłem męstwa – mocy nie fizycznej, według maniery ludzkiej, ale mocy funkcjonującej na sposób Boski: „Bóg wybrał to, co niemocne w oczach świata, aby mocnych poniżyć”. Mówiąc w ten sposób święty Paweł wskazuje na siłę, jaką człowiek znajduje w Bogu, przeciwstawiając ją niemocy tych, którzy trwają z dala od Niego. Według św. Bonawentury każdy ochrzczony, jeśli otworzy się na dar męstwa, będzie zdolny do podejmowania aktów wiary, nadziei i miłości. Męstwo męczenników świadczy o ich wierze, nadziei i miłości, którym dali wyraz pośród ciężkich doświadczeń. Męczennicy wszystkich czasów uczą nas, jak być do końca wiernym naszemu „Tak” w sposób bezwarunkowy i bezgranicznie. Ich życie wyraża wierność Kościoła Chrystusowi, który zwyciężył zło i grzech poprzez dar z siebie samego.

Męczennicy wszystkich czasów uczą nas też przeciwstawiać się wszelkiemu konformizmowi, łatwiźnie, niesprawiedliwości i kłamstwu. Okazują się wolni wolnością prawdziwą, która ma swe źródło w Chrystusie i której nie zniszczy ani przemoc, ani prześladowanie. Ich życie jest przykładem nie tyle heroizmu ile świętości. Do heroizmu zdolny jest człowiek, zaś do świętości może uzdolnić jedynie Bóg. Obdarzając męczenników męstwem, Duch Święty uczynił z ich życia dar dla Kościoła.

Jeśli nie męczeństwo, to oddanie życia

Dar z siebie nie został zarezerwowany jedynie dla męczenników. Być może nie każdy ochrzczony jest powołany „by opierać się aż do krwi, walcząc przeciw grzechowi”. Niemniej każdy wezwany jest, by oddać Panu swe życie „na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą”(Rz 12, 1-2). Prawdziwy świadek to ten, kto w trudnych okolicznościach trwa w ufności i powierza się Bogu, wiedząc, że On da mu siłę i nie pozwoli upaść.

W sekwencji na Zesłanie Ducha Świętego śpiewamy: „Bez Twojego tchnienia cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń i nędze”. Dar męstwa towarzyszy nam i zapewnia ochronę w trakcie walki, jaką toczymy z grzechem. Pomaga nam dotrzymać wierności zobowiązaniom naszego chrztu. „Pozwólcie się prowadzić Duchowi!” (Gal 5, 18)– zachęca nas święty Paweł. Dar męstwa pomaga nam trwać nieugięcie na naszej drodze nawrócenia.

wg opracowania Siostry Służebniczki NMP NP. K.L.Kobylińskiej


Myśli wyszukane o Duchu Świętym
 

Pogoda ducha i promieniowanie radością leży w zasięgu każdego człowieka.
Nie każdy jednak zdobywa się na odwagę, by w Bogu szukać ich źródła.
(ks.Stefan Filipowicz)

Kiedy słońce ukaże się temu, który do tej pory pozostawał w ciemnościach,
to otrzymuje światło dla swoich cielesnych oczu i wyraźnie widzi to,
czego przedtem nie dostrzegał. Podobnie i ten, który został uznany godnym daru Ducha Świętego, zostaje oświecony na duszy i wyniesiony ponad to,
co ludzkie, widzi to, co dotąd było mu nieznane.

(św. Cyryl Jerozolimski)

 
 

Chrześcijanin prowadzony przez Ducha Świętego nie trudzi się, zostawiając dobra tego świata, aby biec za dobrami nieba. Umie dostrzec różnicę. (Św. Jan Maria Vanney )

     


 

Nie łudźcie się, z Bogiem nie można żartować. Każdy zbierze to, co zasiał. Kto sieje namiętności ciała, zbierze jego zepsucie, kto natomiast sieje w Duchu, zbierze życie wieczne, które od Ducha pochodzi. (Św. Paweł)

Wraz z Duchem Świętym wszystko widzimy duże:
widzimy wielkość najmniejszych czynów spełnionych dla Boga
oraz wielkość najmniejszych błędów.
(Św. Proboszcz z Ars)

 
 

Niech Duch Święty będzie z naszymi prześladowanymi braćmi. On,
który inspiruje dusze i rozlewa w sercu wierzących bohaterską siłę.
(Św. Jan Paweł II)

Czekam na Ducha Świętego, który jest Ogniem Bożym.
Zostałem stworzony, aby nieustannie czekać i spalać się w oczekiwaniu.
Od ponad pół wieku nie jestem zdolny robić nic innego. (L. Bloy)

 
 

Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu; jest ono sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą więź z Kościołem, włączyć nas bardziej do jego posłania i pomóc w świadczeniu o wierze chrześcijańskiej słowem, któremu towarzyszą czyny.

(KKK 1316)

Duch nigdy nie zaprzestanie być strażnikiem nadziei w sercu człowieka.
W Nim cała ludzka historia jest z góry przeznaczona do szczęśliwości
(Roger Poudrier „Tchnienie życia”).

 
 

Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości.
Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się
za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
(List św. Pawła do Rzymian 8, 26).

Duch Święty, posłaniec Bożej miłości, pragnie mieszkać w waszych sercach.
Stwórzcie Mu przestrzeń w sobie, poprzez słuchanie słowa Bożego, przez modlitwę
oraz przez solidarność z biednymi i cierpiącymi. Nieście ludziom Ducha pokoju
i pojednania. Bóg, od którego pochodzi wszelkie dobro, dopełni każde
dobre dzieło, jakie czynicie na Jego chwałę.

(Benedykt XVI)

 
 

Jeśli w samej zapowiedzi już był Duch Święty,
jakże mogłoby Go zabraknąć w wypełnieniu?

(Św. Ambroży)

     


 

Duch Święty karci świat za grzech, który ukrywa, za sprawiedliwość, której nie zapewnia, skoro oddaje ją sobie, a nie Bogu, karci za prawdę sądu, którą sobie przywłaszcza, skoro tak lekkomyślnie wydaje wyrok o sobie jak i o innych.
(św. Bernard z Clairvaux)

Działanie Ducha Świętego w zmartwychwstaniu Chrystusa jest źródłem radości
i nadziei dla nas, ponieważ mówi o tym, co stanie się kiedyś z nami
(Raniero Cantalamessa, „Nasze życie poddane Chrystusowi”).

 
 

Chrześcijanin prowadzony przez Ducha Świętego nie trudzi się,
zostawiając dobra tego świata, aby biec za dobrami nieba.
Umie dostrzec różnicę.
(Św. Proboszcz z Ars)

Być poruszonym w sercu przez Chrystusa, odczuwać Jego istotę, brzmienie Jego głosu, życzliwość Jego zamiarów, pojmować, co to znaczy, że On przyszedł dla nas w miłości, odpowiedzieć na to i móc tym żyć — oto dar Ducha.
(Romano Guardini)

 
 

Pokój jest czworaki: wobec Boga, wobec bliźnich, wobec ciała i w duchu.
Aby mógł on być zachowany, muszą zostać spełnione dla każdego
elementu pewne podstawy: dla pokoju wobec ciała
musi być zachowane umiarkowanie, dla pokoju ducha odwaga,
dla pokoju wobec bliźnich roztropność, dla pokoju z Bogiem sprawiedliwość.
(św. Bernard z Clairvaux)

«Nade wszystko powinniśmy prosić Go o odpuszczenie grzechów, gdyż „Duch Święty jest darem Ojca i Syna, zaś odpuszczenie grzechów dokonuje się przez Ducha Świętego, jako dar Boga” (Św. Tomasz)

 
 

Duch daje odpowiedź na pytanie, na które nie potrafi odpowiedzieć żadna mądrość, ponieważ słowo „dlaczego” sąsiaduje w niej ze słowem „ja”. (…) Odpowiedź na nie przychodzi jedynie wtedy, gdy wnętrze uwolni się od buntu i zgorzknienia.
(Romano Guardini)

Piękna i zbawienna jest myśl, że jak szeroko rozprzestrzenia się modlitwa na całym okręgu ziemi, w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, tak rozległa jest obecność i działanie Ducha Świętego, który „tchnie” modlitwę w serce człowieka w całej niezmierzonej gamie różnych sytuacji i warunków….». (Św. Jan Paweł II)

 
 

«Piękna i zbawienna jest myśl, że gdziekolwiek ktoś modli się na świecie, tam jest Duch Święty, ożywcze tchnienie modlitwy».
(Św. Jan Paweł II)

     


PROŚBA O DAR RADY   PROŚBA O DAR MĘSTWA

Panie zmartwychwstały, który powiedziałeś do apostołów: „Nikt Mi życia nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję” (por. J 10,18),

prosimy Cię
o umiejętność podejmowania dobrych decyzji w każdej sprawie naszego życia.

Poślij do nas swego Ducha, aby obficie napełnił nas darem rady, jak napełnił nim Twoją Najświętszą Matkę i Twoich świętych.

Wybierali oni w swoim życiu najlepszą drogę i doszli do pełnego zjednoczenia z Tobą.

Przez ich wstawiennictwo prosimy: bądź z nami w podejmowaniu naszych codziennych decyzji.

Maryjo, Matko Chrystusa i nasza Matko, módl się za nami.

Święci Aniołowie i Archaniołowie, módlcie się za nami.

Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.

Amen.

 

Wielbimy Cię, Panie zmartwychwstały.

Wraz z chórami aniołów i świętych śpiewamy nową pieśń ku Twojej chwale: „Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią Twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami” (Ap 5,9-10).

Swoim wybranym objawiłeś już tu na ziemi swoje imię.

Oni poszli za Tobą, pokonując wszelkie przeszkody i trudności.

Dziękujemy Ci za przykład ich życia i przez ich wstawiennictwo prosimy, abyś napełnił nas darem męstwa.

Maryjo, Matko Chrystusa i nasza Matko, módl się za nami.

Święci Aniołowie i Archaniołowie, módlcie się za nami.

Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.

Amen.

Modlitwa Jana Pawła II  

Duchu Święty, proszę Cię o dar mądrości
do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych,

o dar rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej,

o dar umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary,

o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował,

o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać,

o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością,

o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu,

który Ciebie, o Boże, obraża.

Amen.

Tę modlitwę Jan Paweł II odmawiał codziennie aż do śmierci.
Podyktował mu ją ojciec