Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie

www.bankowcywarszawa.pl

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

1 spotkanie: 06.X.2014r.

Matka Boża w nauczaniu Jana Pawła II

Święty Jan Paweł II należał do najbardziej maryjnych papieży w historii Kościoła. Jego zawołanie „Totus Tubus” (Cały Twój) samo mówi za siebie.

Bardzo wiele swych wypowiedzi Papież kończył modlitwą maryjną lub aktem zawierzenie
Jej poszczególnych ludzi, narodów, problemów i spraw.

Żywot Maryi jest obszernym zbiorem papieskich rozmyślań Jej poświęconych. Teksty obejmują komentarze do proroctw poświęconych Najświętszej Maryi Pannie oraz innych tekstów biblijnych
Jej poświęconych.

Ważnymi tematami komentowanymi przez Papieża są: Boże macierzyństwo Maryi; dziewictwo Najświętszej Maryi Panny; Maryja w tajemnicy Chrystusa; Maryja w życiu Kościoła i każdego chrześcijanina; macierzyńskie pośrednictwo Maryi. Ojciec Święty z szczególnym upodobaniem objaśniał liczne określenia biblijne przypisywanie w Tradycji Kościoła osobie Najświętszej Maryi Pannie.

Wiele dokumentów papieskich - encykliki, adhortacje, listy, homilie i katechezy wygłaszane podczas audiencji generalnych mają charakter maryjny. Pokrótce omówimy teksty Świętego Jana Pawła II poświęconych osobie Matki Bożej - Tej której całe swe życie poświecił Święty Jan Paweł II, Tej która zawsze prowadzi nas do swego Syna - Jezusa Chrystusa.

Już od pierwszych chwil pontyfikatu oczywiste stało się, że ten Papież będzie maryjny. W czasie pierwszego krótkiego przemówienia z balkonu bazyliki św. Piotra Jan Paweł II dwukrotnie odwołał się
do Maryi, co lud rzymski odczytał bezbłędnie jako znak bliskości i jako zapowiedź związków z Maryją
na najbliższą wspólną drogę.

Redemptoris Mater (Błogosławiona Maryja Dziewica w życiu pielgrzymującego Kościoła) – encyklika opublikowana 25 marca 1987, nie jest systematycznym wykładem mariologii, lecz raczej – jak pisze sam autor – rozważaniem, w którym wyraźnie obecna jest osobista pobożność Świętego Jana Pawła II (stąd odwołania do tak ważnych dla niego czcicieli Maryi jak św. Bernard z Clairvaux, św. Alfons Ligouri i św. Ludwik Maria Grignon de Montfort). To swoje osobiste doświadczenie umieszcza jednak następca św. Piotra w kontekście całej historii zbawienia. Dlatego przede wszystkim jest
to teologiczne rozważanie o roli Bogurodzicy w Bożym planie zbawienia, które nie jest jednak oderwane
od konkretnej rzeczywistości. Okolicznością, która przynagla mnie – pisze Ojciec Święty – do zabrania głosu, jest bliska już perspektywa roku 2000, która jako milenijny jubileusz narodzenia Jezusa Chrystusa zwraca równocześnie wzrok naszej wiary w stronę Jego ziemskiej Rodzicielki. Wspomina też Święty Jan Paweł II – co ma znaczenie ekumeniczne – jubileusz 1000-lecia chrztu Rusi, podkreślając cześć prawosławia dla Bogurodzicy.

Święty Jan Paweł II nie tylko wylicza przywileje Maryi w Jej relacji do Chrystusa, jako Dziewiczej Matki, pierwszej wśród odkupionych i pierwszej, która dostąpiła uwielbienia w chwale, ale przede wszystkim jako Tej, która została włączona na zawsze w dzieło zbawienia i uczestniczy w nim czynnie - chociaż w różny sposób - od momentu pierwszego wybrania.

Niepokalane Poczęcie jest jedną z tajemnic maryjnych, która obok Zwiastowania i Wniebowzięcia najczęściej staje się tematem papieskich wypowiedzi. Jest to dogmat szczególnie delikatny ze względów ekumenicznych, ale daje okazję wyjątkową do pogłębienia wiary. Przywilej ten przygotowuje Maryję do Boskiego Macierzyństwa i odkrywa przed człowiekiem odwieczność Bożych zamiarów. Oto fragment jednej z piękniejszych homilii Papieża wygłoszonej 8 XII 1979 r.:

„Punktem zwrotnym historii zbawienia jest Niepokalane Poczęcie. Bóg bowiem wybrał człowieka już
w swoich odwiecznych planach. Wybrał go, aby dać mu możliwość osiągnięcia pełni dobra poprzez uczestnictwo w swoim życiu, życiu Bożym poprzez życie łaski... Ani grzech pierworodny, ani cała historia grzechów osobistych i społecznych nie mogły odwrócić Bożego planu miłości. Nie mogły przekreślić wyboru nas wszystkich dokonanego w odwiecznym Synu, Słowie Istotowym Ojca.
A ponieważ ten wybór miał się dokonać przez wcielenie... dlatego Ojciec wybrał dla Niego (Swego Syna) ludzką Matkę... i uczynił Ją pierwszą dziedziczką świętości własnego Syna. Pierwsza wśród odkupionych Jego krwią, którą od Niej wziął, mówiąc po ludzku. Uczynił Ją niepokalaną W samym momencie Jej poczęcia".

Boże Macierzyństwo - Wcielenie jest nie tylko podstawą wszystkich innych przywilejów i warunkiem do wypełnienia zadań Maryi w dziele zbawienia, ale dla Papieża jest także „udzieleniem się Boga całemu stworzeniu". Jest to moment szczytowy oddania się Boga człowiekowi, a więc „jest to zarazem szczyt wśród całego obdarowania łaską w dziejach człowieka i kosmosu" (Redemptoris Mater, 9).

W Zwiastowaniu dowiadujemy się o „pełni łaski", która jest w Maryi, zaś nawiedzenie św. Elżbiety ukazuje nam Ją jako „błogosławioną, która uwierzyła" (Łk 1, 45).

Ojciec Święty zafascynowany jest „posłuszeństwem wiary", które widzi w Maryi. Ona jak Abraham - Ojciec naszej wiary - wierzy wbrew nadziei i daje początek nowej wierze (Red. Mater, 13).

Wiara Maryi dojrzewa obok Jezusa poprzez różne wydarzenia z Jego życia (Boże Narodzenie rozpoznane przez Pasterzy i Mędrców, spotkanie z Symeonem, znalezienie Jezusa w świątyni, Kana Galilejska i in.). Pod krzyżem maryjne posłuszeństwo w wierze staje się już heroiczne. Wyniszczenie Jezusa jest również wyniszczeniem Maryi. Ona jest zjednoczona z Tym, który stał się posłusznym aż do śmierci
i to śmierci krzyżowej" (Flp 2,5-8).

Temat Maryi obecnej w Zbawczej Męce Chrystusa często wraca na usta Papieża w czasie licznych kazań czy Drogi Krzyżowej, odprawianej z wiernymi w Wielki Piątek w Colosseum.

Maryja obecna w Kościele - Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen Gentium", przez sam fakt włączenia rozdziału VIII poświęconego Matce Bożej do całości tego najważniejszego dokumentu soborowego, wytyczyła drogę współczesnej mariologii.

Kościół rozpoczął swoje życie i swoją działalność w dniu Zielonych Świąt. Maryja jest obecna
w wieczerniku, „trwa w modlitwie" z niewiastami i z apostołami (Dz. Ap. 1, 14). Jest też obecna
przy poczęciu i rodzi Jezusa - Głowę tegoż Kościoła. To Ona łączy te dwa momenty: Nazaret i Wieczernik. W obydwu też momentach nowe życie poczyna się za sprawą Ducha Św. (Red. Mater, 24).

Im intensywniej Kościół przypatruje się tajemnicy Wcielenia i Zesłania Ducha Św., tym jaśniej dostrzega prawdę, że to dzięki „fiat" Maryi dowiadujemy się po raz pierwszy o istnieniu i wkroczeniu Ducha Świętego w dzieje ludzkości. Anioł wyjaśnia w tajemnicy zwiastowania, że to „Duch Św. zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię" (Łk 1, 35). Realizacja Bożego zamiaru stała się możliwa dzięki temu, że Maryja uwierzyła, że spełnią się słowa zapowiedziane od Pana (Łk 1, 45).

Wszyscy, którzy z pokolenia na pokolenie, przyjmując apostolskie świadectwo Kościoła, mają udział
w tajemniczym dziedzictwie, uczestniczą poniekąd w wierze Maryi" (Red. Mater, 27).

Maryja pomaga ludziom - Swoją macierzyńska funkcję Maryja realizuje nie tylko wobec Chrystusa historycznego, ale także wobec Chrystusa Mistycznego, Kościoła żyjącego na ziemi. Jest zainteresowana Kościołem żyjącym przez wiarę w sercach ludzi na różnych skrawkach ziemi. Stąd wychodzi na spotkanie ich wiary w różnych świątyniach i sanktuariach, dokąd pielgrzymuje wierzący lud. Papież często odwiedza i wymienia te sanktuaria w czasie swych licznych pielgrzymek (w numerze 28 encykliki Redemptoris Mater wymienia także Jasną Górę). Nie waha się też przypisywać królewskiej czy matczynej roli Maryi wobec narodów i państw. Stąd modli się do Królowej Ukrainy, Irlandii czy Polski. Jej też poleca kościoły lokalne, parafie i rodziny.

Nie przestaje wskazywać na Matkę Jezusa, pisząc swój pierwszy i następne listy do kapłanów: „Odszukajcie wraz ze mną w Maryi Matkę kapłaństwa, które otrzymaliśmy od Chrystusa”.

Maryja pełni swą rolę w Kościele na sposób wstawienniczy, poprzez modlitwę. Sam Kościół jest wspólnotą modlitwy, realizuje się poprzez modlitwę. Również Maryja jest Dziewicą zatopioną w modlitwie, zarówno w Nazarecie, Kanie jak i wieczerniku. Kościół i Maryja nie ustają w modlitwie, codziennie wstawiając się
za swe dzieci i za zbawienie całego świata.

Maryja a Eucharystia - Związek Maryi z Chrystusem i Kościołem przybliża nam Jej postać, ilekroć wchodzimy w rozważanie ofiary Chrystusa. Ofiara eucharystyczna jest celebracją, w której na ołtarzu pozdrawiamy „prawdziwe Ciało Jezusa zrodzone z Maryi" - powie Papież (Divino amore 1 V 1979).

Elementy prawdziwej pobożności maryjnej:

1) cześć - bo Maryja jest Matką Chrystusa i duchową matką wierzących, bo Jej godność płynie
z najwspanialszego wyboru Bożego, na który odpowiada pełnym zjednoczeniem „fiat";

2) miłość - bo Ona miłuje Chrystusa i jest matką pięknej, czystej miłości;

3) modlitwa - bo sama łaski pełna, jest pośredniczką łask;

4) naśladowanie - bo jest pełnią doskonałości ludzkiej i rozwinęła w sobie wszystkie cnoty.

O Maryjo!

Matko Miłosierdzia,

czuwaj nad wszystkim,

aby nie był daremny Krzyż Chrystusa,

aby człowiek nie zagubił drogi dobra,

nie utracił świadomości grzechu

i umiał coraz głębiej ufać Bogu

"bogatemu w miłosierdzie",

by z własnej woli spełniał dobre czyny,

które Bóg z góry przygotował

i w ten sposób żył

"ku chwale Jego majestatu".

Jan Paweł II.

Każde ludzkie zadania, aby osiągnęło swój cel,
musi znaleźć oparcie w modlitwie.

Matka Boża znalazła miejsce
we wszystkich zakamarkach polskiego chrześcijaństwa.

Jej Obraz Jasnogórski stał się jakby znakiem rozpoznawczym.
Po tym obrazie rozpoznajemy siebie w dalekim świecie,
na różnych emigracjach

Jan Paweł II.

Dobra Pocieszycielka

O Najświętsza Dziewico, bądź jedyną i wieczną pociechą dla Kościoła, który miłujesz i chronisz! Pocieszaj swoich biskupów i kapłanów, misjonarzy i zakonników, którzy muszą oświecać i ocalić współczesne społeczeństwo, które jest trudne, a niekiedy wrogie! Pocieszaj wspólnoty chrześcijańskie, ofiarowując im dar wielu trwałych powołań kapłańskich i zakonnych!

Pocieszaj tych wszystkich, którzy są obarczeni obywatelską i religijną, społeczną i polityczną władzą i odpowiedzialnością, aby zawsze ich celem było wyłącznie dobro wspólne i całościowy rozwój człowieka, bez względu na trudności i porażki!

Pocieszaj ten naród, który Cię kocha i wielbi; pocieszaj liczne rodziny emigrantów, bezrobotnych, cierpiących, tych, których ciała i dusze cierpią od ran spowodowanych ekstremalnymi sytuacjami; pocieszaj młodych, zwłaszcza tych, którzy czują się z tak wielu bolesnych przyczyn zdezorientowani i zniechęceni; pocieszaj tych, którzy odczuwają w sercu tęsknotę za bezinteresowną miłością, miłosierdziem, oddaniem tych wszystkich, którzy pielęgnują szczytne ideały duchowych i społecznych zdobyczy!

Matko Pocieszycielko, pociesz nas wszystkich i spraw, by wszyscy zrozumieli, że tajemnica szczęścia tkwi w dobroci oraz poleca na stałym, wiernym naśladowaniu Twojego Syna, Jezusa!

Jan Paweł II.

Matko pięknej miłości!

Bądź pozdrowiona, Matko, Królowo świata.

Ty jesteś Matką pięknej miłości,

Ty jesteś Matką Jezusa,

źródłem wszelkiej łaski,

zapachem każdej cnoty,

odbiciem wszelkiej czystości.

Jesteś radością w płaczu,

zwycięstwem w boju,

nadzieją w śmierci.

Jakże słodki jest smak

Twego imienia na naszych ustach,

jakże subtelna harmonia

w naszych uszach,

jakież upojenie w naszych sercach!

Ty jesteś szczęściem cierpiących,

koroną męczenników,

pięknością dziewic.

Błagamy Cię,

oddaj nas po tym wygnaniu

na własność Twego Syna, Jezusa.

Amen

1 maja 1979

Jan Paweł II.

Cieszcie się tak jak Ja się cieszę,
wszystko oddaję w opiekę Marii Dziewicy.

W perspektywie wiary ziemia nie jest nieograniczonym rezerwuarem zasobów, które można eksploatować bez końca, lecz również cząstką Misterium Stworzenia, z którego nie tylko wolno korzystać, ale któremu należy się nasz podziw i szacunek.

Jan Paweł II.

Główny sposób nauczania Maryi to wskazywanie na Chrystusa:

Czyni to kierując naszą uwagę ku swemu Boskiemu Synowi i pouczając, tak jak pouczała na godach weselnych w Kanie: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie".

Tak jak Maryja nosiła w swym łonie Chrystusa, tak my mamy Go duchowo nosić w swym sercu, abyśmy mogli odnowić się wewnętrznie i by w ten sposób mógł się w nas odbić Jego obraz.
Od Niej uczymy się kochać Jej Syna.

\

„Spoglądając na Maryję człowiek wierzący uczy się żyć w głębszej jedności z Chrystusem, iść za Nim z żywą wiarą, pokładać w Nim ufność i nadzieję, kochać Go całym swym jestestwem.”

Jan Paweł II.