Plan na dzisiejsze spotkanie 6 Kwiecień 2009

Listy Apostolskie Świętego Pawła, Listy więzienne
Chronologia życia działalność działalności Pawła
Listy Św. Pawła Apostoła
Droga Krzyżowa ze Świętym Pawłem – Apostołem Narodów
Odpusty Roku Św. Pawła
Módlmy się

Chronologia życia i działalności Pawła
Chronologia życia Św. Pawła Apostoła i jego piśmiennictwo przedstawia się następująco:
1.    W czasie misji w Azji, Macedonii i Achai (w czasie tzw. Trzeciej podróży misyjnej) Św. Paweł przebywał w więzieniu efeskim. To było lato 54 roku. Właśnie w lecie 54 roku w Efezie powstał „List do Filipian”, a we wrześniu tego roku „Pierwszy List do Koryntian”. Po krótkiej wizycie św. Pawła w Koryncie na wiosnę 55 roku powstał Tzw. „List we łzach”(który został uznany za zaginiony).
2.    Więzienie cezaryjskie jest datowane na czas od początku wiosny 59 roku do wiosny 61 roku. Następnie św. Paweł odbywa podróż do Rzymu, od IX 58 roku do wiosny 59 roku.
3.    Więzienie rzymskie przypada na czas od początku wiosny 59 roku do wiosny 61 roku. Powstał „List do Kolosan” i „List do Filemona”. W lecie 61 lub 62 roku mogła mieć miejsce wyprawa św. Pawła do Hiszpanii.
4.    Drugie więzienie rzymskie św. Pawła przypada na okres między wiosną/latem 63 roku(lub 65) a wiosną/ latem 64 roku (lub 65). W tym czasie Apostoł napisał „List do Tymoteusza”, „List do Tytusa”.

Listy Św. Pawła Apostoła

Pierwszy List do Koryntian
Ostatnie miesiące pobytu Św. Pawła w Efezie w 54 roku to czas napisania „Pierwszego Listu do Koryntian”. W liście tym dominowały zagadnienia natury moralnej, tak jak nie obcowanie z rozpustnikami, pozostawanie w stanie bezżennym. Pouczenia moralne były związane z wykroczeniami chrześcijan korynckich. Paweł poruszał również problem rozpatrywania spraw sądowych przed trybunałami pogańskimi.
Niejednokrotnie Paweł w ostrych słowach napomina, przywołuje do porządku, a zarazem nie poprzestaje na naganie, chcąc także ukazać Koryntianom ich wielką wartość w oczach samego Boga: Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście (1 Kor 3,16-17). Widać, że słowa Ewangelii wzbudziły entuzjazm w wielu osobach, które ochrzciły się i szukały dalszych pouczeń.
Nieustanna troska Apostoła przejawiała się również w tym, że pamiętał o nich w modlitwach i swojej działalności duszpasterskiej: Łaska Pana Jezusa niech będzie z wami! Miłość moja z wami wszystkimi w Chrystusie Jezusie (1 Kor 16,23-24).

List do Efezjan
„List do Efezjan” należy do trzeciej grup pism więziennych Św. Pawła. W liście tym podobnie jak w „Liście do Kolosan” św. Paweł pisze hymn chrystologiczny, mówiący o odwiecznych Bożych planach zbawienia człowieka i o wypełnieniu tych planów przez Jezusa Chrystusa.
Św. Paweł podkreśla, że tylko Jezus jest Panem całego wszechświata oraz głową Kościoła, który jest Jego ciałem. W Liście do Efezjan mówi o Kościele, oraz o tym, jak żyć w łączności z Chrystusem. Teologia Kościoła św. Pawła osiąga w tym Liście szczyt. Jest to swoisty testament duchowy zostawiony przez Pawła całemu Kościołowi, wielka medytacja na temat głównych prawd chrześcijaństwa, jedna wielka pieśń pochwalna wyśpiewana na cześć Chrystusa i ludzi w Niego wierzących.

List do Kolosan
„List do Kolosan” jest jednym z czterech pism Nowego Testamentu zaliczanych w tradycji Kościoła do tzw. listów więziennych. „List do Kolosan” Św. Paweł redaguje w więzieniu rzymskim pomiędzy 59 a 61 rokiem (prawdopodobnie ze swoimi uczniami lub sekretarzem). Paweł cieszył się pewna możliwością prowadzenia w Rzymie działalności apostolskiej, radowało go tryumfalne „zdobycie” Rzymu dla Chrystusa. Ewangelia rozchodziła się po całym świecie.
Głównym powodem napisania „Listu do Kolosa” była błędna nauka, z którą Epafras odpowiedzialny za wspólnotę nie umiał się zapewne uporać i dlatego odwołał się do autorytetu Apostoła. Błędy Kolosan jedni nazywali delikatniej „fałszywą nauką”, inni określali jako „herezje”. Z tej racji w Liście zostaje wyłożona prawdziwa nauka i wypływające z niej zasady postępowania. Św. Paweł wskazuje na absolutne pierwszeństwo Chrystusa, zachęca adresatów do całkowitego przekonania, że wszelka nadzieja i wszystkie tajemnice odsłaniają się i spełniają jedynie w Chrystusie.
„List do Kolosa” to żywe świadectwo kondycji młodej wspólnoty chrześcijan oraz wielkiej troski autora, który z miłością pragnie wskazać właściwą drogę początkującym uczniom Chrystusa.

List do Filemona
Spośród Listów Pawłowych pismo adresowane do Filemona jest najkrótsze. Adresatem jest bogaty chrześcijan, którego dom w Kolosach służył za miejsce zgromadzeń lokalnego Kościoła, był tzw. Kościołem domowym. Powodem napisania Listu stała się ucieczka niewolnika. Św. Paweł w tym liscie odkrył swoją subtelną osobowość. Przekazał Filemonowi: Jego ci odsyłam; ty zaś jego, to jest serce moje, przyjmij do domu. Św. Paweł odsłania szlachetne serce, wyjątkową miłość bliźniego wyrastającą z miłości Chrystusowej, wielkoduszność, dobroć, delikatność, szacunek dla praw innych. List obrazuje także stosunek pierwszych chrześcijan do niewolnictwa.

List do Filipian
„List do Filipian” należy do grupy więziennych pism Św. Pawła. List ten został zredagowany najprawdopodobniej w Efezie. List ten jest najbardziej osobistym i uczuciowym listem Apostoła. Z gminą w Filipii, pierwszą wspólnotą chrześcijańską założoną Apostoła Narodów na terenie Europy, łączyły Św. Pawła więzy prawdziwej miłości i serdeczności. Ciepłe słowa kierowane do adresatów listu dowodzą, że zwykłe sprawy życia codziennego pierwotnego Kościoła zawsze były przedmiotem szczególnej troski Apostoła. Jednomyślność i zgoda wśród braci oraz szczera, głęboka i nieskażona żadnymi błędami wiara w Jezusa Chrystusa, a także chęć naśladowania Go zawsze stanowiły podstawę każdej gminy chrześcijańskiej.

List do Tytusa
Tytus był współpracownikiem św. Pawła, chrześcijaninem nawróconym z pogaństwa (Ga 2,3). W Liście do Tytusa (1,5) św. Paweł określa zadanie, jakie przed nim postawił: Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów (Tt 1,5).
W Liście da Tytusa św. Paweł określił, jakie cechy powinien mieć prezbiter i biskup (1,6-10), oraz zawarł wiele wskazań dotyczących tego, jakimi konkretnymi wzorcami postępowania moralnego powinna się kierować wspólnota kreteńska. Wydaje się, że kluczowe są słowa: Nauka to godna wiary, i chcę, abyś z całą stanowczością o tym mówił, że ci, którzy wierzą w Boga, mają się starać usilnie o pełnienie dobrych czynów (3,8).

List do Tymoteusza
„List do Tymoteusza” powstał z troski św. Pawła o Kościół w Efezie, gdzie pieczę nad tą wspólnotą sprawował Tymoteusz, biskup Efezu. List zawiera pouczenia duszpasterskie, ale także wskazania dogmatyczne.
Drugi List do Tymoteusza, ze względu na to, że to ostatnie pismo Pawłowe, jest często nazywany testamentem Apostoła. Powstał około 67 roku, podczas drugiego uwięzienia w Rzymie, tuż przed śmiercią. Początek listu wskazuje, jakie były relacje między autorem a adresatem, Paweł bowiem zwraca się do Tymoteusza, umiłowanego dziecka (2 Tm 1,2) i dziękuje Bogu za jego wiarę. Paweł daje wskazówki, jak walczyć z szerzącymi się herezjami, oraz pisze, jakie cechy powinien wyrobić w sobie sługa Boży. Przestrzega go również przed ludzką przewrotnością. Pragnie, by Tymoteusz nadal realizował swoje powołanie i walczył ze złem.

Droga Krzyżowa ze Świętym Pawłem – Apostołem Narodów

Stacja I - Wyrok Sanhedrynu i Piłata
z Listu do Rzymian (2,1-3)

Przeto nie możesz wymówić się od winy, człowiecze, kimkolwiek jesteś, gdy zabierasz się do sądzenia. W jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, [w tej] sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to samo, co osądzasz.
Wiemy zaś, że sąd Boży według prawdy dosięga tych, którzy się dopuszczają takich czynów.
Czy myślisz, człowiecze, co osądzasz tych, którzy się dopuszczają takich czynów, a sam czynisz to samo, że ty unikniesz potępienia Bożego?

Stacja II - Przyjęcie Krzyża
z Listu do Hebrajczyków (2,1-6)

I my zatem mając dokoła siebie takie mnóstwo świadków, odłożywszy wszelki ciężar, [a przede wszystkim] grzech, który nas łatwo zwodzi, winniśmy wytrwale biec w wyznaczonych nam zawodach.
Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na [jego] hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.
Zastanawiajcie się więc nad Tym, który ze strony grzeszników taką wielką wycierpiał wrogość przeciw sobie, abyście nie ustawali, złamani na duchu.
Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi,
a zapomnieliście o upomnieniu, z jakim się zwraca do was, jako do synów: Synu mój, nie lekceważ karania Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza.
Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje.

Stacja III - Pierwszy upadek
z Pierwszego Listu do Koryntian (1,17-19, 25-31)

Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.
Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia.
Napisane jest bowiem: Wytracę mądrość mędrców, a przebiegłość przebiegłych zniweczę.

To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi.
Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych.
Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć;
i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić,
tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga.

Stacja IV - Matka
z Pierwszego Listu do Tesaloniczan (2,7-12)

A jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być dla was ciężarem, my jednak stanęliśmy pośród was pełni skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi.
Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko naukę Bożą, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem staliście się nam drodzy.
Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą.
Sami jesteście świadkami i Bóg także, jak zachowywaliśmy się święcie, sprawiedliwie i nienagannie pośród was wierzących.
Wiecie: tak każdego z was zachęcaliśmy i zaklinaliśmy, jak ojciec swe dzieci, abyście postępowali w sposób godny Boga, który was wzywa do swego królestwa i chwały.

Stacja V - Cyrenejczyk
z Listu do Galatów (6,1-6)

Bracia, a gdyby komu przydarzył się jaki upadek, wy, którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę. Bacz jednak, abyś i ty nie uległ pokusie.
Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe.
Bo kto uważa, że jest czymś, gdy jest niczym, ten zwodzi samego siebie.
Niech każdy bada własne postępowanie, a wtedy powód do chluby znajdzie tylko w sobie samym, a nie w zestawieniu siebie z drugim.
Każdy bowiem poniesie własny ciężar.
Ten, kto pobiera naukę wiary, niech użycza ze wszystkich swoich dóbr temu, kto go naucza.

Stacja VI - Weronika
z Drugiego Listu do Koryntian (1,2-7)

Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.
Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,
Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.
Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy.
Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy.
A nadzieja nasza co do was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i naszej pociechy.

Stacja VII - Drugi upadek
z Drugiego Listu do Tesaloniczan (3, 5-12)

Niechaj Pan skieruje serca wasze ku miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej!
Nakazujemy wam, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który postępuje wbrew porządkowi, a nie według tradycji, którą przejęliście od nas.
Sami bowiem wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem.
Nie jakobyśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania.
Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je!
Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi.
Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.

Stacja VIII - Kobiety jerozolimskie
z Listu do Rzymian (12,9-18)

Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem.
W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie.
Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu.
Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali.
Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności.
Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie.
Weselcie się z tymi, którzy się weselą. płaczcie z tymi, którzy płaczą.
Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych.
Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi.
Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi.

Stacja IX - Trzeci upadek
z Listu do Rzymian (13,7-12)

Oddajcie każdemu to, mu się należy: komu podatek - podatek, komu cło - cło, komu uległość - uległość, komu cześć - cześć.
Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo.
Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego.
Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.
A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli.
Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła.

Stacja X - Szata
z Drugiego Listu do Koryntian (5,1-6)

Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie.
Tak przeto teraz wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz niebieski przybytek, o ile tylko odziani, a nie nadzy będziemy.
Dlatego właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz przywdziać na niego nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie.
A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek.
Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana.

Stacja XI - Gwoździe
z Listu do Galatów (2,19-21)

Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża.
Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie.
Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.

Stacja XII - „Eli, Eli !
z Listu do Kolosan (1, 19-23)

Zechciał bowiem /Bóg/, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.
I was, którzy byliście niegdyś obcymi /dla Boga/ i /Jego/ wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów pojednał w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, bylebyście tylko trwali w wierze - ugruntowani i stateczni - a nie chwiejący się w nadziei /właściwej dla/ Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem - jej sługą stałem się ja, Paweł.

Stacja XIII - Opłakiwanie
z Drugiego Listu do Koryntian (2 Kor 7, 10-11)

Bo smutek, który jest z Boga, dokonuje nawrócenia ku zbawieniu, którego się /potem/ nie żałuje, smutek zaś tego świata sprawia śmierć.
To bowiem, że zasmuciliście się po Bożemu - jakąż wzbudziło w was gorliwość, obronę, oburzenie, bojaźń, tęsknotę, zapał i potrzebę wymierzenia kary!

Stacja XIV - Grób
z Drugiego Listu do Tymoteusza (Tm 4, 1-2, 5-8)

Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo:
głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, /w razie potrzeby/ wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz.

Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!
Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła.
W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem.
Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkich, którzy umiłowali pojawienie się Jego.

Odpusty Roku św. Pawła
Z okazji Roku św. Pawła, który rozpoczął się 28 czerwca 2008 roku, Penitencjaria Apostolska ogłosiła 10 maja 2008 r. dekret ustanawiający odpust zupełny, który będzie obowiązywał do 29 czerwca 2009 roku.
W rzymskiej bazylice św. Pawła za Murami, wzniesionej nad grobem Apostoła Narodów, będzie można go uzyskać codziennie przez cały Rok Pawłowy. Natomiast w Kościołach lokalnych uzyskuje się go, uczestnicząc w publicznym nabożeństwie ku czci św. Pawła w pierwszym i ostatnim dniu roku jubileuszowego we wszystkich miejscach kultu, a w określone przez biskupa miejscowego dni - także w miejscach pod wezwaniem tego świętego lub innych, wyznaczonych przez ordynariusza.
Rok św. Pawła, ogłoszony z okazji 2000. rocznicy jego urodzin, rozpoczął się 28 czerwca 2008 roku wieczorem pierwszymi nieszporami uroczystości św. Piotra i Pawła, a zakończy w tę samą uroczystość 29 czerwca 2009 roku.
Odpust zupełny otrzymuje się - tylko raz dziennie - pod zwykłymi warunkami spowiedzi sakramentalnej, komunii eucharystycznej i modlitwy w intencjach Ojca Świętego oraz wyzbycia się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu. Można go uzyskać zarówno dla siebie, jak i dla zmarłych. Pielgrzymując do rzymskiej bazyliki większej św. Pawła za murami, należy się pomodlić przed ołtarzem Najświętszego Sakramentu, Najświętszego następnie odmówić przy ołtarzu Konfesji nad grobem Apostoła "Ojcze nasz" i "Wierzę w Boga". Dodać należy wezwania ku czci Matki Bożej i św. Pawła, pamiętając też o św. Piotrze.
Odpust zupełny w Roku Pawłowym mogą również uzyskać osoby nie będące w stanie dopełnić zwykłych warunków z powodu choroby czy innych uzasadnionych, ważnych przyczyn. Muszą postanowić, że je spełnią, gdy tylko będzie to możliwe, i włączyć się duchowo w któreś z jubileuszowych nabożeństw ku czci św. Pawła, ofiarując Bogu swe modlitwy i cierpienia w intencji jedności chrześcijan.

Módlmy się:

Wszechmogący Boże,
Ty powołałeś świętego Pawła Apostoła
do głoszenia Dobrej Nowiny wszystkim narodom.
Spraw, abyśmy za jego przykładem dążyli do Ciebie
i świadczyli wobec świata o prawdzie Twojej Ewangelii.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego,
Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Amen.