|
Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie |
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. |
||
|
5 grudnia 2022 r. Adwent. Czas oczekiwania |
|||
|
|
Jednakże zdumiewa radość Maryi i Józefa, pochylonych troskliwie nad żłóbkiem; radość aniołów i pasterzy. Święta Bożego Narodzenia — to tajemnica, której niepodobna ani zrozumieć, ani sobie wymyślić.
Ks. J. Twardowski
|
||
|
Adwent to bogaty w symbolikę, czterotygodniowy okres przygotowania do Bożego Narodzenia oraz wzmożonego oczekiwania na koniec czasów i ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa. Adwent to czas, który nie jest okresem pokuty, ale radosnego oczekiwania, obfituje w zwyczaje i symbole. Jest podobny do całego ludzkiego życia, które jest oczekiwaniem na pełne spotkanie z Bogiem. Adwent jest wyjątkowym czasem dla chrześcijan. Słowo adwent pochodzi z języka łacińskiego „adventus”, które oznacza przyjście. Dla starożytnych rzymian słowo to, oznaczało oficjalny przyjazd cezara. Dla chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana. Oczekiwanie na przyjście Chrystusa musi rodzić radość, gdyż jest oczekiwaniem na przyjście Jezusa. Dlatego też Adwent jest nie tyle czasem pokuty, ile raczej czasem pobożnego i radosnego oczekiwania. Opuszczenie hymnu Gloria nie jest wyrazem pokuty, jak w Wielkim Poście, lecz znakiem czekania na nowe zabrzmienie hymnu anielskiego śpiewanego w noc narodzenia Jezusa (Łk 2, 14). Teologicznie czas ten wyraża oczekiwanie Kościoła na podwójne przyjście Chrystusa. W pierwszym okresie akcent położony jest na Paruzję, czyli ostateczne przyjście Chrystusa na końcu świata. Ostatni tydzień natomiast bezpośrednio przygotowuje do narodzenia Chrystusa, przez które Bóg wypełnia wszystkie obietnice złożone w historii. Adwentowe czytania mszalne dotyczą m.in. dramatycznych nawoływań proroków, którzy zachęcają do nawrócenia, podkreślają zbliżający się kres czasu i ostateczne nastanie Królestwa Bożego. Równocześnie jednak Kościół przypomina o nadziei, jaka wiąże się z paruzją, czyli ponownym przyjściem Chrystusa – w każdej Mszy św. padają słowa: „abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Pana Jezusa Chrystusa”. |
|||
|
RORATY Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w Polsce, są Roraty. Jest to Msza św. sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny, zwykle bardzo wcześnie rano. Wierni, często w ciemnościach przenikniętych jedynie blaskiem trzymanych w ręku świec, wraz z Maryją czekają na wybawienie jakie światu przyniosły narodziny Zbawiciela. W niektórych miejscach na roratnich Mszach na początku w procesji z kruchty kościoła do ołtarza z lampionami w ręku idą dzieci. Mszę św. rozpoczyna się przy wyłączonych światłach, mrok świątyni rozpraszają jedynie świece i lampiony. Dopiero na śpiew „Chwała na wysokości Bogu” zapala się wszystkie światła w kościele. Uczestnictwo dzieci w Mszach roratnich wiąże się ze zwyczajem podejmowania różnych dobrych postanowień na czas Adwentu. Dzieci często zapisują te postanowienia na kartkach, składanych następnie przy ołtarzu. Mają one wyrażać wewnętrzne przygotowanie do Bożego Narodzenia i chęć przemiany życia. Z Roratami związany jest zwyczaj zapalania specjalnej świecy ozdobionej mirtem, nazywanej roratką. Symbolizuje ona Maryję, która jako jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła – Chrystusa. Innym zwyczajem jest zawieszanie w kościele wieńca z czterema świecami oznaczającymi cztery niedziele Adwentu. Z upływem kolejnych tygodni podczas Rorat zapala się odpowiednią liczbę świec. Świece i lampiony tak często używane w liturgii adwentowej wyrażają czuwanie. Nawiązują one do ewangelicznych przypowieści m.in. o pannach mądrych i głupich. Światło jest też wyrazem radości z bliskiego już przyjścia Chrystusa. Nazwa „roraty” pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni na wejście śpiewanej w okresie Adwentu – „Rorate coeli” (Niebiosa, spuśćcie rosę). W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Jako barwa powstała ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio wyrażają to co duchowe i to co cielesne, fiolet oznacza walkę między duchem a ciałem. Zarazem połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez Wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego co boskie i tego co ludzkie. Wyjątkiem jest III niedziela Adwentu – tzw. Niedziela „Gaudete” (radujcie się). Obowiązuje w niej różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia. Paruzja Adwent dzieli się na dwa podokresy, z których każdy ma odrębne cechy, wyrażone w dwóch różnych prefacjach adwentowych. Pierwszy podokres obejmuje czas od pierwszej niedzieli Adwentu do 16 grudnia, gdy czytane są teksty biblijne zapowiadające powtórne przyjście Zbawiciela na końcu świata i przygotowujące do spotkania z Chrystusem Sędzią. Dni powszednie w tym okresie przyjmują wszystkie obchody wyższe rangą (tzn. wspomnienia dowolne, obowiązkowe, święta i uroczystości). |
|
Oczekiwanie na przyjście Dzieciątka Drugi okres Adwentu, od 17 do 24 grudnia, to bezpośrednie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia. W tym okresie w dni powszednie można obchodzić jedynie święta i uroczystości. Dawniej Adwent był czasem szczególnej aktywności różnych bractw. Przy kościołach istniały kapele rorantystów, które śpiewem i muzyką uświetniały celebracje, przez co przyciągały wiernych i upowszechniały zwyczaj Rorat. W XIX w. w Warszawie istniało również bractwo roratnie, które ze sprzedaży świec uzyskiwało fundusze na pomoc ludziom ubogim. Obecnie corocznie podobną akcję sprzedaży świec prowadzi pod hasłem katolicka Caritas. Od 6 lat w akcji Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom uczestniczą też organizacje charytatywne Kościołów prawosławnego i ewangelicko-augsburskiego. Pierwsze wzmianki na temat Adwentu jako okresu przygotowania do świąt Bożego Narodzenia pochodzą z IV w. W Rzymie zwyczaj ten znany był od VI w. i obejmował cztery tygodnie przed świętami. Przez pewien czas Adwent był okresem postu, co dalej jest zachowywane w liturgii wschodnie. Przygotowane na podstawie portalu Wiara |
Myśli wyszukane |
||
|
+
|
Matkę Najświętszą obieram za opiekunkę w moich trudnościach. Chcę Ją czcić osobnym nabożeństwem przez cały ciąg życia i całą wieczność. św. Brat Albert |
|
|
Wzrastamy w łasce, stąpając po trzech stopniach: pokory, wiary i bojaźni. św. Bernard z Clairvaux
|
+
|
|
|
+
|
Skoro Jezus przyszedł na świat jako człowiek, może przyjść do nas pod postacią Eucharystii albo pod postacią bliźniego proszącego nas o czas, dobroć, serce. ks. Jan Twardowski |
|
|
Kiedy planujesz swój czas, winieneś również pamiętać o tym, czym wypełniasz wolne chwile, które pojawią się w nieprzewidzianym momencie. Josemaria Escriva
|
+
|
|
|
+
|
Jeżeli zachowujemy milczenie, nie zabraknie nam miłosierdzia. Matka Teresa z Kalkuty
|
|
|
Modlitwa wytrwała, pokorna i gorąca bez wątpienia osiąga niebo, św. Bernard z Clairvaux
|
+
|
|
|
+
|
Obchodzona ósmego grudnia uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest świętem wielkiego Daru Boga, daru danego darmo. ks. Jan Twardowski
|
|
|
Nie ma się co martwić, tylko Panu Bogu wszystko polecić. św. Brat Albert
|
+
|
|
|
+
|
Że idea katolicyzmu jest przestarzała i dlatego nie do przyjęcia?.. -Starsze jest słońce, a nie utraciło swego światła; o wiele starsza jest woda, a mimo to zaspokaja pragnienie i odświeża. Josemaria Escriva
|
|
|
Pokora przyciąga łaskę, wiara ją otrzymuje, bojaźń zachowuje. św. Bernard z Clairvaux
|
+
|
|
|
+
|
Może się wydawać, że Ewangelia o zwiastowaniu anielskim przypomina obrazy z Matką Bożą w niebieskiej sukni, z łagodnym aniołem, cichą izdebką w Nazarecie, niebem bez chmur, drzewami, których nie szarpie wiatr. Tymczasem właśnie ten fragment Ewangelii ukazuje wszechmoc Bożą, potężniejszą od huraganu. ks. Jan Twardowski
|
|
|
Zauważmy, że w Ewangelii nigdzie nie ma pouczenia: nawracajcie innych. Powiedziane jest: „Nawracajcie się, bo blisko jest królestwo Boże” (Mt 3,2). To nie znaczy, że gdy się nawrócimy, to królestwo zbliży się do nas. „Nawracajcie się” znaczy nauczcie się tak patrzeć, by zobaczyć, że Bóg jest przy was blisko. ks. Jan Twardowski
|
+
|
|
|
+
|
Zbytnia zapobiegliwość, to rzecz niestosowna, św. Brat Albert
|
|
|
Tęsknota i oczekiwanie to podstawowe przeżycia towarzyszące nam Bł. Ks. Jerzy Popiełuszko
|
+
|
|
|
+
|
Brakuje ci dojrzałości i skupienia właściwych ludziom, Josemaria Escriva
|
|
|
|
Litania na Adwent Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson. Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas. Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami. Synu Odkupicielu świata Boże - zmiłuj się nad nami. Duchu Święty Boże - zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami. Jezu, Słowo Przedwiecznego Ojca, przez które wszystko się stało, zmiłuj się nad nami. Jezu, Odwieczne Słowo, które w czasie Ciałem się stało, Jezu, Mesjaszu obiecany w dawnym Przymierzu, Jezu, Mesjaszu obiecany przez proroctwa i oznajmiony przez Aniołów, Jezu, upragniony przez narody, Jezu, Zbawicielu wysłany na ten świat przez Ojca, Jezu, Zbawicielu oznajmiony przez Ducha Świętego, Jezu, Synu Maryi Panny, Jezu, który stając się człowiekiem uczyniłeś nas uczestnikami Boskiej natury, |
|
|
Jezu, nasze zbawienie i nadziejo, Jezu, nasz Emmanuelu, czyli Boże z nami, Bądź nam miłościw, przepuść nam, Jezu. Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas Jezu. Od wszelkiego złego, wybaw nas, Jezu. Od wszelkich grzechów, Od zatwardziałego i fałszywego serca, Od wszelkich złych nałogów, Od wszelkiej złości, Od złej śmierci i potępienia, Przez Twoje święte przyjście, Przez świętą tajemnicę Wcielenia Twego, W dzień sądu, My grzeszni, prosimy Cię, wysłuchaj nas Jezu. Abyś nas zechciał uwolnić od naszych grzechów, Abyś zechciał przygotować w nas godne dla Ciebie mieszkanie, Abyśmy zawsze mogli się cieszyć jedynie w Tobie, Abyś nas zechciał zawsze bronić i osłaniać ramieniem Twojej mocy, Abyś nas uczynił współdziedzicami Twojego Królestwa, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K. Niebiosa, spuśćcie Sprawiedliwego jak rosę. Módlmy się: Boże, Ty widzisz z jaką wiarą oczekujemy Świąt Narodzenia Pańskiego, spraw, abyśmy przygotowali nasze serca i z radością mogli obchodzić wielką tajemnicę naszego Zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. |