Duszpasterstwo Bankowców w Warszawie

www.bankowcywarszawa.pl

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

4 spotkanie:

Rodzina wg Nauki Społecznej Kościoła (1)

 

Pierwszą rzeczą, którą człowiek zastaje w życiu, i ostatnią, do której wyciąga swe ręce, jest najcenniejsza rzecz, jaką posiada w życiu - rodzina.

ADOLF KOLPING

(1813-1865), ksiądz katolicki walczący o prawa robotników i rzemieślników

Z dokumentów Kościoła

Rerum Novarum

Podstawowe prawo do rodziny

Żadne prawo ludzkie nie może odbierać człowiekowi naturalnego i zasadniczego prawa do małżeństwa ani też krępować go pierwszorzędnego zakresie pierwszorzędnego celu małżeństwa, dla którego je Bóg ustanowił od początku.

"Rośnijcie i mnóżcie się" (Rdz l, 28), Rodzina więc, czyli społeczność domowa, jakkolwiek bardzo mała, jest jednak prawdziwą społecznością i jest starsza od wszelkiego państwa; winna też mieć prawa i obowiązki swoje niezależne od państwa.

Leon XIII, Encyklika Rerum novarum (1891), 9

Pacem in terris

Prawo do rodziny

Rodzinę, opartą na związku małżeńskim zawartym dobrowolnie, jednym i nierozerwalnym - należy uważać za pierwszy i naturalny związek społeczności ludzkiej, Dlatego należy otoczyć ją jak największą troską - tak w sprawach gospodarczych i socjalnych, jak w dziedzinie poglądów i obyczajów – wszystko  w tym celu, aby rodzinę umocnić oraz dopomóc w pełnieniu właściwych jej zadań.

Prawo do utrzymywania i wychowywania własnych dzieci przysługuje w pierwszym rzędzie rodzicom,

Jan XXIII, Encyklika Pacem in terris (1963), 16-17

     

 


Familiaris consortio

Rodzina dzisiaj

Z jednej strony ma się do czynienia z żywszym poczuciem wolności osobistej, jak również ze zwróceniem większej uwagi na jakość stosunków międzyosobowych w małżeństwie, na podnoszenie godności kobiety, na odpowiedzialne rodzicielstwo, na wychowanie dzieci; prócz tego obserwuje się świadomość potrzeby zacieśnienia więzów między rodzinami celem niesienia wzajemnej pomocy duchowej i materialnej, pełniejsze odkrycie posłannictwa kościelnego właściwego rodzinie i jej odpowiedzialności za budowanie społeczeństwa bardziej sprawiedliwego. Z drugiej jednak strony nie brakuje niepokojących objawów degradacji niektórych podstawowych wartości: błędne pojmowanie w teorii i praktyce niezależności małżonków we wzajemnych odniesieniach; duży zamęt w pojmowaniu autorytetu rodziców i dzieci; praktyczne trudności, na które często napotyka rodzina w przekazywaniu wartości; stale wzrastająca liczba rozwodów, plaga przerywania ciąży, coraz częstsze uciekanie się do sterylizacji; faktyczne utrwalanie się mentalności przeciwnej poczęciu nowego życia.

Jan Pawel II, Adhortacja apostolska Familiaris consortio (1981), 6

Centesimus annus

Rodzina i ekologia ludzka

Pierwszą i podstawową komórką "ekologii ludzkiej" jest rodzina, w której człowiek otrzymuje pierwsze i decydujące wyobrażenia związane z prawdą i dobrem, uczy się, co znaczy kochać i być kochanym, a więc co konkretnie znaczy być osobą. Chodzi tu o rodzinę opartą na małżeństwie, gdzie wzajemny dar z samego z siebie, mężczyzny i kobiety, stwarza takie środowisko życia, w którym dziecko może się urodzić i rozwijać swe możliwości, nabywać świadomości swojej godności i przygotować się do podjęcia swego Jedynego i niepowtarzalnego przeznaczenia.

Jan Pawel II, Encyklika Centesimus annus (1991), 39

Centesimus annus

Przezwyciężyć indywidualizm!

By przezwyciężyć rozpowszechnioną dzisiaj mentalność indywidualistyczną, jest potrzebny konkretny wysiłek solidarności i miłości, zaczyna się on w rodzinie poprze wzajemne wspieranie się małżonków, a także przez troskliwość okazywaną przez jedno pokolenie drugiemu. W ten rodzina staje się wspólnotą pracy i solidarności. Zdarza się jednak, że kiedy rodzina postanawia w pełni odpowiedzieć na swoje powołanie, nie znajduje koniecznego oparcia ze strony Państwa i brak jej dostatecznych środków. Sprawą ogromnie pilną jest popieranie, obok działań na korzyść rodziny, również tych dziedzin polityki społecznej, które dotyczą przede wszystkim samej rodziny i pomagają jej, przeznaczając na to odpowiednie zasoby i skuteczne środki w celu wspierania jej zarówno w wychowaniu dzieci jak i opieki nad ludźmi w podeszłym wieku, unikając oddzielania ich od rodziny i umacniając więzi międzypokoleniowe.

Jan Pawel II, Encyklika Centesimus annus (1991), 49

Laudato si’

Rodzina - miejsce całościowego wychowania

W rodzinie pielęgnowane są pierwsze nawyki, miłości i troski o życie, takie jak właściwe korzystanie z rzeczy, umiłowanie ładu i sprzątanie po sobie, poszanowanie lokalnego ekosystemu i ochrona wszystkich stworzeń. Rodzina jest miejscem formacji integralnej, w którym rozgrywają się ściśle ze sobą powiązane różne aspekty osobistego dojrzewania. W rodzinie uczymy się prosić o pozwolenie, nie popadając w serwilizm, mówić "dziękuję", dając wyraz szczeremu docenieniu tego, co otrzymujemy, opanowania agresji lub chciwości i proszenia o przebaczenie, gdy wyrządzimy jakieś zło. Te małe gesty szczerej uprzejmości pomagają budować kulturę życia dzielonego z innymi i szacunku dla tego, co nas otacza.

Franciszek, Encyklika Laudato si' (2015), 213

 

Cytaty z dokumentów Kościoła

 

„Nazaret uczy nas, czym jest rodzina, jej wspólnota miłości, jej surowe i proste piękno, jej święty i nierozerwalny charakter. Uczmy się od Nazaretu, że wychowanie rodzinne jest cenne i nie- zastąpione i że w sferze społecznej ma ono pierwszorzędne i niezrównane znaczenie”.

PAWEŁ VI, kazanie w Nazarecie, 1964

Kościół nie jest organizacją kulturalną ani nawet religijną czy społeczną - Kościół jest rodziną Jezusa.

FRANCISZEK, 1.06. 2013

 
 

Miłość jest dawaniem i przyjmowaniem daru. Nie można jej kupować ani sprzedawać. Można się nią tylko wzajemnie obdarowywać.

JAN PAWEŁ II, list do rodzin, 1994

Naród prawdziwie suwerenny i duchowo mocny jest zawsze złożony z mocnych rodzin: rodzin świadomych swojego powołania i posłannictwa w dziejach. W centrum tych wszystkich spraw i zadań stoi zawsze rodzina. Jakiekolwiek odsunięcie jej na dalszy plan, wycofanie z przysługującej jej w społeczeństwie pozycji, musi oznaczać niszczenie autentycznej substancji społecznej.

JAN PAWEŁ II, list do rodzin (1994)

 
 

Rodzina, a więc owocne przymierze mężczyzny i kobiety, jest odpowiedzią na wielkie wyzwanie naszego świata, które jest wyzwaniem podwójnym: fragmentaryzacji i umasowienia ( ... ).

Rodzina jest odpowiedzią, ponieważ jest komórką społeczeństwa, w której znajdują równowagę, wymiar osobisty i wspólnotowy, a jednocześnie może być wzorem zrównoważonego gospodarowania dobrami i zasobami świata stworzonego.

Rodzina odgrywa główną rolę w ekologii integralnej, ponieważ jest podstawowym podmiotem społecznym, w którego wnętrzu zawierają się dwie podstawowe zasady ludzkiej cywilizacji na ziemi: zasada wspólnoty i zasada płodności.

FRANCISZEK,30.09.2015

Pierwszą i podstawową komórką „ekologii ludzkiej" jest rodzina, w której człowiek otrzymuje pierwsze i decydujące wyobrażenia związane z prawdą i dobrem, uczy się, co znaczy kochać i być kochanym, a więc co konkretnie znaczy być osobą.

JAN PAWEŁ II, CA 39

 
 

Starsi w istocie nie powinni być traktowani jako ciężar dla społeczeństwa, ale jako bogactwo.

FRANCISZEK,25.02.2014

     

 


Myśli wyszukane

 

Bóg błogosławił im, mówiąc:

"Bądźcie płodni, mnóżcie się i zaludniajcie ziemię".

Rdz l, 28

Życie rodziców jest księgą, którą czytają dzieci.

św. AUGUSTYN

 
 

Moja rodzina trzymała się tak blisko siebie, że czasami miałem wrażenie, że jesteśmy jedną czteroczęściową osobą.

HENRY FORD (1863-1947)

Dzięki rodzinie i tradycji przekazywanej w zaciszu domowym
 społeczeństwa mogą przetrwać.

KARD. STEFAN WYSZYŃSKI

 

 
 

Zdrowi ludzie potrzebują szczęśliwego dzieciństwa.

ASTRID LlNDGREN (1907-2002), pisarka książek dla dzieci

 

Czcij swojego ojca I matkę, abyś cieszył się długim życiem na ziemi,
którą ci daje Pan, twój Bóg. Wj 20,12

 

 
 

Matka to jedyna osoba na świecie, która pokochała cię, zanim jeszcze cię poznała.

JOHANN HEINRICH PESTALOZZI (1746-1827), pedagog

Są dwie rzeczy, które powinniśmy dać swoim dzieciom: korzenie i skrzydła.

JOHANN WOLFGANG GOETHE (1749-1832), poeta

 
     

Przygotowano na podstawie książki YOUCAT